ترانه عاشقانه لاری با حال و هوای بهار

ترانه عاشقانه لاری با حال و هوای بهار

هوا که رو به تاریکی می گذاشت و برای برگشتن از دشت به خانه آماده می شدیم. آتش کوچکی روشن می کردیم، سیب زمینی ها را می انداختیم زیر خاکستر آتش و در انتظار آماده شدنش با حداقل امکانات شامل قمقمه بیست لیتری، سینی استیل، سنگ و زدن استکان به نعلبکی! کوچک و بزرگ درکنار هم ترانه می خواندیم.
تمام داده های موسیقیایی من محصول همین دورهم نشینی های خانوادگی است، ترانه های ماندگار قدیمی، واسونک ها، عیش های لاری، حتی ترانه های افغانستانی و از هر دری سخنی. هر کدام از اعضای خانواده که مهارت بیشتری داشت، صدای بهتر، حافظه بهتر یا اجرای خلاقانه تر، می خواند و بقیه با همخوانی، دست و رقص و… همراهی می کردند.
یادش بخیر، روزهای بی تکرار کودکی ما همینقدر زیبا و شاد می گذشت.
ترانه عاشقانه زیبای لاری ای از آن روزها با حال و هوای بهار در ذهنم مانده است که در ادامه می آورم.
بیشتر به این خاطر که اگر حالی دست داد و عیش و دورهمی ای بود با سرچ در اینترنت بتوان همخوانی کرد:

ترانه  «آده دساتو اَ دَسوم»

آده دساتو اَ دسوم
تا اُوچم تِه حاصلیا
بِزِنَم حاصل موروک
هیچوقت نِبَم از هم جِدا
زِره فَسیل بلند
اسم تو با دل بِکَنِم
کور ببو چش حسود
بِترکه چش حسودیا
.
قول آده سَبا سِره وعده بَئِش
نِکن توازیا اچو دیر بَئش
.
شومه گوته از خونه اَ دَر مَچو
اَگه اَچش اِنده و اَنده مچو
غصه مخو خوم دام تَه خواستگاری
وَ شَرطی که بونه مزبر نیارش
.
غصه مخو خوم دام تَه خواستگاری
وَ شَرطی که بونه مزبر نیارش

ترجمه به فارسی:
ترانه  «دستت رو به من بده»
دستت رو به من بده تا با هم بریم به کشتزار
سبزه (حاصل:در اینجا منظور ساقه های گندم سبز است) گره بزنیم و قول بدیم از هم جدا نشیم
زیر درخت نخل اسمت رو با عشق حک کنم
چشم حسود ها از ما دور باشه
قول بده فردا به موقع بیای سرقرار
نکنه فراموش کنی و دیر بیای
به من گفتند از خونه بیرون نرم و اگه می رم اینور و اونور نپرم
غصه نخور خودم میام خواستگاری ات، به شرطی که  بهونه  برام نیاری
نکته مهم: همانطور که گفتم این ترانه ته مانده حافظه من از روزهای دور است، اگر نواقصی دارد لطفا صحیح آن را کامنت بفرمایید تا اصلاح کنم.

#سعیده_آرین #بهار۱۴۰۰ #لارستان #ترانه_های_لاری